ilk bir kaç gün çok güzeldi. mesela iyengar studio'ya gidişim. bir omzumda nedense içi kitaplarla dolu kocaman çantam, diğer omzumda bu yolculuğun ardından kesinlikle daha hafifiyle değiştirmeye karar verdiğim yoga matım... otelde 20 dakika taksi bekledikten sonra derse yetişebilmek için son şans olarak bindiğim motorsiklet-takside sürücü ile minimum kontağı sağlamaya ve dengede kalmaya çalışmak.... bangkokun korkunç trafiğinde bir motorun üzerinde olmak...kasksız, rüzgarda saçlarım uçuşarak dilini bilmediğim ve ortak bir dilde de anlaşamadığım sürücüyle ikimize de yabancı adresi sonuda bulmak... ilk defa bir iyengar yoga dersine girmek. kullanılan proplara şaşıp kalmak....bambaşka bir ülkede bambaşka insanlarla yoga... benim için yoga hep cihangir yoga....daha evvel yalnızca bir defa tokyoda kaldığım otelde yoga dersine girmişliğim var. onda da otelde yoga dersi olduğunu öğrenip heyecanla spor salonuna inmiş, etraftaki aletlerde bisiklete binen, koşan ve her türlü kas çalıştırma makinasıyla çalışan amerikalıların arasında benle birlikte biri erkek biri dişi iki orta yaşlı japon, balili bir hocanın eşliğinde bir tür hatha yoga yapmıştık. vinayasaya alışkın olan bana nasıl da farklı gelmişti. asanalarda yinden alışık olduğum denli uzun ama yinden farklı olarak aktif kaldığımızı, hocanın yönlendiren, derinleştiren temaslarını ve hiç beklemediğim yerde karşıma çıkan yoga hediyesinine duyduğum minneti hatırlıyorum.
buraya kadarı dünden kalma. daha yazmaya devam edesim vardı ya nasıl bağlayacağımı bilemeyince bıraktım ben de.... aklımda sabah 9 daki iyengar dersine gidebilme ihtimali, bir film izleyerek uyuyakaldım. sabah 08:25te odamı yanlışlıkla arayıp ''sorry madam'' diye kapatan resepsiyon görevlisine içimden teşekkür ederek gözlerimi açtım bugüne. uyumaya devam etmekle uyanıp derse yetişmek arasındaki kısacık bocalamanın ardından yoga kıyafetlerim üzerimde, çantama bir elbise, su ve yoga günlüğümü, ağzıma da bir dilim ekmek atıp taksiye koştum.
ilkine göre daha başlangıç seviyesine hitap eden, daha çok çevrilmelere odaklı bir dersin ardından stüdyodan çıkıp yakındaki starbucksa yürüdüm. kahvaltı ederken yoga günlüğüme dersten bende kalan ne varsa kaydettim. yakındaki marketten akşamüstü yemek üzere birşeyler alıp otele döndüm. şimdi odamda bunları yazarken bir yandan da zihnimde iki dersi, derse gittiğim iki günü birbiriyle karşılaştırıyorum. birşeyi ilk defa yapıyor olmanın heyecanına karşı tanıdık olanın konforu.... birini diğerine tercih etmeden, her ikisine de aynı mesafeyle durup izlemek. izleyecek birşey farkedince bunun davranış paternlerindeki izini sürmek ne güzel. geçmişle ilgili değiştirebilcek bişey yok. gelecekle ilgili endişelenecek birşey yok. yogayla başlayan her gün ne güzel...
akşama eve dönmek üzere yola çıkıyorum. bitmez sandığım 8 gün geçti gitti bile. ay halim yüzünden pratiğimi aksatmış olsam aklım hep orada; yogada. dünyada alışveriş yapmayı en sevdiğim, en beğendiğim kıyafetleri hem de sudan ucuza bulduğum bu şehirden bu sefer sadece çantamda 2 yoga kitabı (iyengar ve kaminoff ), uzuuun zamandır beklediğim murakami'nin 1Q84'ü, ''nipponisgood'' kontenjanınından banana yoshimoto'nun asleep'i ve elimdekileri okuyasıya başka kitap almamaya verdiğim (ve muhtemelen tutmamaktan büyük zevk alacağım) söz ile geliyorum istanbula. her seferinde bana bir dost gibi sarılıveren sevgili bangkoka yakında tekrar gelecek olmanın umuduyla, şükranla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder