vinayasa hocalık eğitiminin ilk haftasonunun ardından karmakarışık hislerle bangkoka geldim dün. öyle zor bir yerden geldim ki bu sefer buraya....eğitimin tadı damağımda, aklımın bir tarafı giremeyeceğim derslerde bir tarafıysa kavuşamadığım sevdicekte kalmış bir hal içinde.....
eve dönüş yolculuğu başlıyor diye heyecanlanırken yolların pek de güllük gülistanlık olmayacağını biliyordum da bu kadar uzaklaşmış olduğumun farkında değildim belki de... o iki günün ardından buraya gelmeseydim kendi girdaplarıma dala çıka daha çook oyalanır dururdum biliyorum... bazen fiziksel olarak evden uzaklaşmak öyle iyi geliyor ki. omuzlarımdan istanbul'da kendim için kurmuş olduğum hayatın yükü kalkıyor bir süreliğine de olsa. her ne kadar hafif, temiz tutmaya çalışsam da, kimlik diye giyindiğim şeyin ağırlığı olmaksızın, farklı bir özgürlüğü deneyimleyerek geçen günlerin ardından istanbula hep birşeylerin niyetiyle dönüyorum. belki o kimlik geri çekilmişken hepimizin
içinde olan öz daha bir hissedilir oluyor. bu sefer eve dönünce mutlaka diye başlayıp ardarda sıralaladığım dilekler, niyetler, yapılacaklar listesi duyup da tekrarladığım o özden belki de... kimbilir....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder