we don't need people to be alone.

yoga kelimesinin sanskrit dilindeki iki köke dayandırılabileceğini söylüyor uzmanlar. bunlardan biri tefekkür, derin düşünme, kendini vermek gibi çevirilebilecek olan ''yujir samadhau'' diğeri ise birleşmek, katılmak, bütünleşmek anlamına gelen ''yujir yoge''. ayrılmaya, bırakabilmeye çalışan bir haldeyken bir yandan da yogayla bunca meşgul olması kafamın ne ironik diye düşünüyorum bazen. ayrılmak zor zanaat. zaman içinde öyle çok ortak şey biriktirmiş oluyorsun ki bütün bunlardan kurtulmak ya da en azından bir süre göz önünden kaldırmak için çaba göstermek çok kirli bir toz bezini silkeleyerek temizlemeye çalışmaya benziyor sanki. bir elin çıkacak tozu kiri solumayasın diye ağzına burnuna siper olmuş, öbür elini açık camdan dışarı uzatıp şöyle bir  iki sallıyorsun önce bezi. sonra temizlendi mi diye bakmak için uzanınca önce bi güzel solumuş oluyorsun  tozu sonra bakıyorsun öyle bir sallamakla falan temizlenecek gibi değil bu bez. adamakıllı, iki elle bir silkelemek lazım ama iki elini de kullanırsan bütün tozu yutacaksın. bu sefer ağzını burnunu büzüp sakınmaya çalışarak, belki kafanı başka yana çevirerek iki elle silkelemeye başlıyorsun. gideceği kadarı havada uçuşurken elinde bezinle kalakalıyorsun sen de. ister temiz de o beze artık, ister yıka bir su, gör daha neler çıkacak... zaten o toz heryerde  şimdi. yutacağını yuttun gerisi havaya karıştı, beriki gitti yine eşyayalar yapıştı. yaşayacaksın o tozla daha. illa. bir süre daha...sonra belki yeni bir rüzgar, başka başka tozlar...

ayrılmak zor da birleşmek  kolay mıydı peki? değildi elbet ama işte hevesin vardı birleşmeye. o heves elinden tuttu. olmaz dediklerine 'olur yahu' dedi. durmak istediğinde 'hadi ama amma nazlandın' dedi. o hevesin yanında bir de tatlı heyecan geldi çeldi aklını. teslim oldun sonunda birleşmeye. ve şimdi dönüp baktığında o ilk zamanlarda her ne idiyse seni durduran o olmadı mı ayrılığın sebebi...

böyle konuşup duruyorum işte kendimle bir süredir. herşey hala biraz daha soluk biraz daha tatsızken hayatta, hala toz var, tozbezi var, ben varım, arkadaşlarım var, iş var, yoga var.... ben diyeyim yuvarlanıp gidiyorum, yoginiler desin akıştayız.....